Η Σίφνος, αναφέρεται στα ιστορικά βιβλία και με διαφορετικά ονόματα. Σχετικά με την προέλευση του ονόματός της, υπάρχουν δύο εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη, Σίφνος ονομαζόταν ο γιος του αττικού ήρωα Σουνίου και δόθηκε το όνομά του στο νησί, προς τιμήν του. Κατά τη δεύτερη εκδοχή, το όνομα «Σίφνος» δόθηκε στο νησί από την αρχαία λέξη σίφνος που σημαίνει κενός, λόγω των πολλών υπόγειων στοών των ορυχείων στο υπέδαφος του νησιού.

Στα αρχαία χρόνια, η Σίφνος διέθετε μεταλλεία χρυσού και ασημιού και λατομεία σιφναϊκής πέτρας, από την οποία οι Σίφνιοι δημιουργούσαν διάσημα κεραμικά. Εκτός όμως από αυτά, είναι επίσης γνωστή για τα κεραμικά, τη μαγειρική και τα μοναστήρια, τα οποία μαζί με τα εκκλησάκια, φτάνουν περίπου τα 365 σε όλο το νησί.

Διάσημα προϊόντα της Σίφνου είναι το μέλι, το τυρί μανούρα, η κάπαρη και τα κεραμικά.

Είναι ένα νησί στο οποίο ο Απόλλωνας έδωσε απλόχερα το θεϊκό φως και ίσως γι'αυτό το νησί αναπτύχθηκε ιδιαίτερα πνευματικά. Έχει γραφτεί χαρακτηριστικά πως «Αν στην αρχαιότητα ο πλούτος της Σίφνου μετριόταν σε χρυσό και άργυρο, τους δύο τελευταίους αιώνες μετριέται σε πνευματικό πλούτο». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως από το νησί της Σίφνου κατάγονται εξαίρετοι ποιητές, συγγραφείς, λαογράφοι, δημοσιογράφοι, παιδαγωγοί και νομομαθείς, μερικοί από τους οποίους είναι ο Νικόλαος Χρυσόγελος και ο Στέλιος Σπεράτζας. Τέλος, αξιοσημείωτη είναι και η λογοτεχνική σχολή της Σίφνου, μιας και έχει χαρακτηρισθεί ως το νησί των ποιητών, με σπουδαίους εκπροσώπους, όπως ο Αριστομένης Προβελέγγιος, ο Ιωάννης Γρυπάρης, ο Κωνσταντίνος Διαλησμάς και ο Ιάκωβος Δραγάτσης.